Polo Pan, o Traballo e o Teito

A campaña electoral decorre no medio de slogans baleiros, mentres a desigualdade social segue aumentando. O 22,1% da poboación vive con menos de 8.000 euros ao ano. O soldo medio de 11 millóns non chega a 700 €. O salario medio é inferior ao de hai 22 anos. Máis de nove millóns de pensionistas cobran entre 600 e 650 €. Os contratos precarios e a tempo parcial son xeneralizados e o desemprego masivo (máis de 4 millóns de persoas), é algo crónico.

Moitos mozos e mozas emigran e péchanse as portas da universidade aos fillos e fillas da clase traballadora, que non poden custear unhas taxas e matrículas das máis elevadas de Europa. Os servizos públicos seguen baixo mínimos e continúan pechándose fábricas impunemente, con EREs e ERTEs. Esta é a realidade social da gran maioría. En cambio, para os máis ricos, entre 2011 e 2014, o patrimonio incrementouse en 300.000 millóns.

A UE e a Troika ditan o programa do próximo goberno

Mentres prosegue o aparato electoral, Bruxelas xa deixou claro que, non importa cal sexa a votación, eles xa decidiran o programa do próximo goberno. A UE esixe “profundar nas reformas” que baixen os salarios,  precaricen o emprego e novos recortes de miles de millóns de euros que van afectar á sanidade, a educación e á atención social. Anunciou tamén que fiscalizará recortes trimestre a trimestre, como a un país sometido.

Non hai cambio se o goberno é vasalo de Bruxelas e do Ibex 35

Se non se planta cara e desobedécese á UE e a Troika, as promesas serán papel mollado. Non só non haberá melloras, senón unha nova onda de recortes e reformas. Plantar cara significa  pór como prioridade absoluta o pan, o traballo e o teito, porque a economía non pode estar ao servizo de banqueiros e especuladores.

Gobernos do cambio?

Sen plantar cara á UE e recuperar a loita obreira e popular, o goberno que veña, aínda que se denomine de “esquerdas”, non será máis que un instrumento que aplique os plans da UE, a Troika e o Ibex35.

Basta ver o goberno Tsipras en Grecia, que se converteu no brazo executor dos plans de miseria da UE e é a proba irrebatible de onde quedan as promesas cando se pon os ditados da UE e a Troika por encima das necesidades do pobo. Basta ver o xiro das CUP, das cales nos desvinculamos cando se someteron estrañamente ó proxecto de dereitas de Convergència. Basta ver os “concellos do cambio”, que se someteron á “necesidade de gobernar para todos”, ao respecto a leis inxustas e ao temor a enfrontarse cos poderosos, convertendo as promesas en papel mollado. Gobernar para as traballadoras e traballadores respectando “as leis e a orde” é imposible.

As empresas construtoras seguen campando ás súas anchas nos concellos, que monopolizan os principais servizos públicos, e a maioría das promesas de remunicipalización levoullas o vento; por exemplo, o concello de A Coruña ainda non remunicipalizou ningún servizo esencial (ORA, Transporte, recollida de lixo,…), agás as bibliotecas municipais e pactou os orzamentos co PP e o PSOE, sabendo que estes no regalan nada. A incorporación do PSC-PSOE (o que mandou durante 35 anos no Concello de Barcelona) ao equipo de goberno de Ada Colau é todo un símbolo.

PP E PSOE: NIN EN DIRECTO NIN EN DIFERIDO

O “socialista” Hollande, ao ditado da UE, impón por decreto unha reforma laboral salvaxe á española. Pero os traballadores e traballadoras como a mocidade francesa botáronse á rúa, con folgas, manifestacións e bloqueos para impedilo. Ese é o único camiño para cambiar o estado de cousas.

Desde mediados do 2014 vivimos un baixon das mobilizacións. O movemento de protesta foi arrastrado, desde as eleccións europeas, ao terreo electoral, institucionalizado a mans das chamadas forzas emerxentes, en particular Podemos, e da burocracia sindical de CCOO-UXT. Cidadáns, é un PP reciclado, creado polo IBEX 35 para dar unha aparencia de renovación á desgastada dereita española. Votar Cidadáns é votar PP en diferido. O PSOE está inmerso nunha crise que podería ser terminal. Unha gran parte das traballadoras e traballadores deixaron de votar a un partido de homes, institucional, corrupto e prol patronal..

A coalición Unidos Podemos (Podemos-EU), levanta importantes expectativas entre sectores populares. Pero todas as súas promesas sociais están supeditadas aos acordos coa UE. Da mesma maneira, os cambios político-institucionais que propoñen, en particular ante a cuestión catalá, quedan supeditados a unhas maiorías nas Cortes que dependen, si ou si, dun imposible apoio da dereita española. O centro do seu proxecto é lograr un acordo de goberno co PSOE, o partido das reformas laborais, os recortes, a submisión á Troika e á OTAN. Van meter pola xanela o que os traballadores e traballadoras están a botar pola porta. É o voto en diferido para que o PSOE volva gobernar.

As Mareas en Galiza, se presentan como nas eleccións do 20D facendo parte de Unidos - Podemos, sen nengumha diferenciación politica respecto os posibéis acordos co PSOE, e polo tanto é votar en “diferido” a submisión á UE e á OTAN. O BNG, pola sua banda, presenta-se como a única organización que pode defender os intereses de Galiza no parlamento do estado, sen facer eixo no direito a decidir e a capacidade de lexislar sobre as nosas necesidades; senon para constituir un grupo parlamentar Galego no Parlamento Español, que sexa un lobbi de presión, agrupando así a sectores da direita burguesa galega nun acordo nacional sen un sentido anticapitalista.

Goberne quen goberne, os dereitos deféndense! A nosa opinión

O pasado 20D participamos nalgunhas provincias como parte de Sindicalistas pola Unidade Popular (SSxUP) na candidatura Unidade Popular-EU, presentando candidatos/as que defenderon a ruptura ante a emerxencia social. Dixemos que, fora cal fose o resultado, os votos e deputados/as debían estar ao servizo da loita. O xiro que deron o PCE-EU e Alberto Garzón, esquecendo o programa electoral e abanderando a proposta dun goberno presidido polo PSOE, tirou pola borda o camiño andado con SSxUP

Este 26J desexásemos presentar candidatura propia, aproveitando as eleccións para difundir un programa socialista e organizar a activistas obreiras e da mocidade. As trabas dunha lei electoral antidemocrática e sobre todo o apagamento mediático a toda candidatura que non sexa a do cuatripartidismo fixeron que presentar lista e levar a cabo unha campaña elecotral se convertise nun esforzo desproporcionado.

Non chamamos a votar a ningunha candidatura porque ningunha presenta unha resposta real á guerra social desatada polos grandes capitalistas do Estado español e de Europa contra o pobo pobre e traballador. Queremos dicir a todas as que van votar á coalición Unidos Podemos, ó BNG ou van-se abster, que non hai cambio sen retomar a loita, sen un programa de emerxencia a favor de as traballadoras e o pobo, sen enfrentar aos banqueiros, á Troika e ao réximen monárquico e o centralismo. Sexa cal sexa o resultado, hai que retomar as rúas despois do 26 Xuño. Esta é a idea que queremos discutir coas activistas.

Ven a Corrente Vermella!

As traballadoras e a mocidade só podemos confiar na nosa propia mobilización e desde alí ir construíndo organismos democráticos de loita que se estendan, unifíquense e cheguen a ser a base do único goberno do cambio, un goberno dos traballadores/as e o pobo. Seguiremos na loita de todos os días, cos traballadores/as de Extruperfil de Sevilla, coa Coordinadora Antipivatización da Sanidade Pública na Coruña, cos do transporte público de Barcelona, coas xornaleiras andaluzas e todas as que defenden os seus postos de traballo; cos mozos/as que loitan polo dereito á educación e contra o 3+2; coas refuxiadas que esixen o dereito de acollida e unha vida digna; cos pobos que esixen o dereito democrático a decidir.

Somos anticapitalistas e revolucionarios/as, porque este sistema non ten reforma posible. Fronte a este sistema capitalista de guerras, fame e barbarie, chamámos-te a organizar-te para seguir loitando contra toda forma de opresión e explotación, por un mundo socialista onde non exista máis a apropiación do traballo da maioría por unha minoría.

Ven a Corrente Vermella! Un partido que loita polo socialismo.

POR UN PLAN DE RESCATE DOS TRABALLADORES E O POBO

Plantar cara á UE para poñer por riba de todo o pan, traballo e teito nosos, esixe entre outras medidas:

1.- Plan de choque contra o desemprego

-Derrogación das reformas laborais do PP e do PSOE

-Reposición de todos os postos de traballo perdidos en Sanidade,

educación e servizos sociais

- Nacionalización da Banca e as industrias craves

- Redución da xornada laboral a 35 horas, sen reducir o salario

- Xubilación aos 60 anos, con contratos de substitución

2.- Decretar unha moratoria no pago da débeda e iniciar unha auditoría pública. Non se pode pagar un euro aos bancos mentres as necesidades básicas da poboación non estean atendidas e non saibamos de quen é a débeda e como foi contraída. Agora, só en intereses, páganse 35 mil millóns anuais.

3.- En defensa dos salarios, recuperar o poder adquisitivo e subir o salario mínimo a 1000 euros

4.- Prohibición dos desafiuzamentos de primeira vivenda así como cortes de auga e luz.

5.- Defender os dereitos democráticos básicos, derrogación da Lei Mordaza; nova lei electoral, garantir un referendo de autodeterminación das nacionalidades históricas; liberdade de todos os presos e presas por loitar, a amnistía total.