Cando Felipe Gonzalez preparaba a súa chegada ao goberno, impuxo moralmente que o PSOE abandonase o termino "marxista" do seu programa; chegou a dimitir dos seus cargos, se o partido non o admitía e fixeron un Congreso Extraordinário para debate-lo. Non era baladí a discusión, a burguesia española non admitiría nunca un partido que no seu programa definiese como "marxista", con todo que iso leva. Gonzalez preparaba o camiño para o que fixo despois do PSOE, meter o neoliberalismo no Estado Español. Santiago Carrillo, pola súa banda, cando o PCE asinaba pactos da Moncloa, admitia constitucións monárquicas e demais, quitou o termo "leninismo" do programa do PCE, e dixo aquilo de "ditadura, nin a do proletariado". Estaba claro que o leninismo era contraditorio co seu politica de admisión dun reximen herdeiro do franquismo.

En ambos os casos, quitar o termo "marxista" ou "leninista" era a punta do iceberg que tiña como contido a aceptación do reximen capitalista do 78 e a pesada herdanza franquista.
Cuba esta preparando unha reforma da constitución para adecuar os cambios na estrutura económica destes anos, nos que se legalizou o chamado "cuentapropismo", é dicir, a posibilidade de pequenos empresarios que, ata fai uns anos tiñan limitada a súa actuación, e que desde o 2010 poden contratar asalariados / as.

Este cambio non é menor; senón que afecta a toda a estrutura dun estado. Se nun estado que se chama "socialista", que por definición é o contrario a un estado capitalista, de mercado, admites o asalariado / a, podes adorna-lo como queiras, pero iso chámase explotación capitalista. Gorbachov adornou a súa política de restauración do capitalismo con citas de Lenin.

Máis temperán que tarde, ese estado ten que optar, ou mantén as estruturas socialistas ou se vai ao capitalismo; non caben termos medios entre un e outro. A dirección cubana optou hai tempo ao fomentar as medidas restauracionistas, e agora prepárase para darlle cobertura constitucional.

Di Juventud Rebelde o 14/07/18, que non é trotskista por certo, por se algún se despista (como confunden a Putin cun antiimperialista, todo é posible): "O sistema económico que reflicte mantén como principios esenciais a propiedade socialista de todo o pobo sobre os medios fundamentais de produción e a planificación como compoñente principal de dirección, ao que se engade o recoñecemento do papel do mercado e de novas formas de propiedade, entre elas a privada, en correspondencia coa Conceptualización do Modelo Económico e Social Cubano de Desenvolvemento Socialista e os Lineamientos da Política Económica e Social do Partido e a Revolución, resultado da consulta con amplos sectores da sociedade.”

E engade, para máis inri: "Así mesmo ratifica constitucionalmente a importancia do investimento estranxeiro para o desenvolvemento económico do país, coas debidas garantías".

Primeiro, que non saian coa NEP dos narices, pois Gorbachov utilizouna para xustificar o desmonte da propiedade estatal na URSS. A NEP se dió nun momento moi preciso da URSS, cando estaba DESTRUÍDA POR SETE ANOS DE GUERRA CONTINUADA. Destruída, non bloqueada relativamente (a UE, Canada, China, fan negocios con Cuba), que é moi distinto. Foi unha medida absolutamente excepcional de reintroducir moi controladamente elementos de mercado e capitalismo para capitalizar unha economía feita po.

O que en Cuba queren aprobar é algo moi distinto, é elevar a rango constitucional ese eufemismo de "as novas formas de propiedade" (parece que fosen de Podemos con iso das "novas formas" de facer algo que é moi vello), aínda que logo aclara, "entre elas, a privada". Que se saiba, desde que o capitalismo foi restaurado no mundo nos noventa, só hai unha forma de propiedade, a capitalista. A propiedade estatal con planificación é o oposto, é transición ao socialismo, e iso desapareceu en case todo o mundo, ata o punto de que a segunda economía do mundo, China, só planifica para construír capitalismo, aínda que o faga baixo unha bandeira vermella, reivindique a Mao, e siga falando do marxismo leninismo. China, máis aló das formas, é un estado capitalista cun poder económico crecente.

Tentar combinar "planificación" con "mercado" tentouno Iugoslavia e acabo como acabo. Son a auga e o aceite da sociedade; a primeira móvese sobre a base da racionalidade e a conciencia dos actos sociais, o segundo é unha “man escura” que funciona automaticamente e dunha maneira incontrolable: o choque é inevitable. É como tentar conciliar á clase obreira coas súas explotadores, como fan todos os reformistas, e sempre acaba mal... para a clase obreira. Porque os explotadores contan con todo o poder político e militar que lles dá a propiedade privada dos medios de produción, distribución e financeiros.

Falando de China, non terá nada que ver con outra das reformas constitucionais que pretenden en Cuba?; a que di que "ratifica constitucionalmente a importancia do investimento estranxeiro para o desenvolvemento económico do país, coas debidas garantías". O capital chinés está a entrar cos seus investimentos, no "sindicato de agraviados polo imperialismo yanki". A diplomacia chinesa, que é algo así como a do Vaticano polos seus miles de anos de experiencia, sabe que non pode ir ao choque frontal coa EE UU, mais tamén sabe que estes están en retroceso e deixan ocos, e sobre todo "agraviados" (con Trump estes aumentan exponencialmente). E por aí entran os seus capitais, que son tan expoliadores e saqueadores como calquera outro capital imperialista: xa o dixo Xi, o dirixente chinés; fronte á política aislacionista de Trump, lanzo consígnaa de "liberdade de comercio"... Isto, para un capitalista, non é outra cousa que "fose aranceis, facilidades e liberdade de movemento para os meus capitais, que necesitan sangue fresco".

As dúas reformas constitucionais elaboradas por unha comisión presidida polo mesmo Raul Castro (Cuba hoxe), son a cristalización dunha realidade que vén dando desde fai vinte anos, un acelerado proceso de restauración do capitalismo no que foi o primeiro estado non capitalista do continente americano. De aprobarse, trasladaríase ao que en dereito é a máxima norma dun estado, a constitución, o que na realidade xa é un feito, que Cuba deixou de ser un estado socialista para transformarse nun estado capitalista.