Desde entón, as mulleres asasinadas foron 77 segundo feminicidio.net e 50 segundo a Delegación do Goberno. "Que pasou coas 9 reivindicacións polas que nos manifestamos daquela?"

Por iso, agardan o luns 7 de novembro ás 20.00 diante do Museo Marco.

Manifesto 7N 2016, CONTRA As VIOLENCIAS MACHISTAS NON Ás AGRESIÓNS SEXUAIS!

A plataforma feminista galega concéntrase hoxe, luns 7 de novembro, xa que se cumpre un ano da Marcha contra as violencias machistas de Madrid, na que participamos cun bloco galego, e que reuniu a centos de miles de persoas, tamén en México e Perú. Desde entón, as mulleres asasinadas foron 77 segundo feminicidio.net e 50 segundo a Delegación do Goberno. Que pasou coas 9 reivindicacións polas que nos manifestamos daquela?

1. Seguimos esixindo que o terrorismo machista sexa unha cuestión de estado.

A violencia machista ten unha presenza mínima tanto nas campañas electorais como na política do estado español.

A Valoración Policial do Risco de Violencia sobre a Muller deixou a 2 de cada 3 das mulleres que denunciaron sen protección. O Ministerio de Interior anunciou en xullo a revisión desta valoración implicando aos servizos sociais e de igualdade das Comunidades Autónomas, mais sen aumentar os recursos. O orzamento do Estado para violencia de xénero en 2016 é un 10,9% menos que en 2009.

2. Queremos que se aplique o Convenio de Istambul e as recomendacións da CEDAW, e reformar a lei contra a violencia de xénero para que estean reflectidas todas as formas de violencia contra as mulleres.

incluír TODAS as formas de violencia, non só a de parella; crear servizos especializados a vítimas de agresións sexuais e protexer a TODAS as vítimas sen discriminación por raza, lingua, clase, idade, orientación sexual, identidade de xénero, diversidade funcional, estado civil, estatuto de emigrante ou de refuxiada. A Comisión de Observación de Dereitos Humanos reportou no CETI de Melilla embarazos indesexados, desprotección fronte á violencia de xénero e represalias por denunciala.

3. Toda a sociedade e as súas organizacións e institucións deben comprometerse na loita feminista.

No verán de 2016 decenas de miles de persoas manifestáronse contra as agresións sexuais. As manifestacións de 2016 crean unha nova conciencia social, e demandan políticas públicas de prevención e de atención sicolóxica, social e xudicial contra as agresións sexuais.

4. Que a loita e os recursos inclúan tanto a violencia na parella ou ex parella como as agresións sexuais, o acoso sexual no ámbito laboral, trata con fins de explotación sexual/laboral de mulleres e nenas e todas as violencias machistas.

Esiximos ao Estado un Plan de Acción contra a violencia sexual en todos os ámbitos (de parella, familiar, laboral, escolar, nas rúas, transportes e festas) con medidas de prevención e atención especializada.

5. Queremos a implicación de todas as instancias do goberno na prevención e erradicación das violencias machistas e na asistencia e reparación a todas as mulleres en situación de violencia, independentemente da súa situación administrativa.

A desprotección das vítimas é violencia institucional. Aumentan os asasinatos de mulleres, mesmo estando hospitalizadas recuperándose doutro intento de asasinato.

6. Que o acento se poña na protección das afectadas e dos seus fillos e fillas, facilitándolles saídas de recuperación vital, económica e social.

Son mínimas as axudas para vivenda e insuficiente a axuda á súa recuperación sicolóxica e empoderamento, e o acceso a estes recursos non poden depender de poñer unha denuncia.

7. Que a prevención sexa unha política prioritaria, que inclúa un sistema coeducativo en todos os ciclos, a formación específica para todo o persoal profesional que intervén nos procesos, os medios de comunicación, a produción cultural e a sociedade civil na loita contra as violencias machistas.

8. Que os medios de comunicación visibilicen as diferentes violencias machistas, sen sensacionalismo morboso nin linguaxe ou imaxes sexistas.

Debemos establecer estratexia integral contra os estereotipos de xénero na educación, os medios de comunicación e a publicidade; con promoción da igualdade de xénero nos programas e na formación do profesorado, e con educación sexual e reprodutiva adaptada á idade de nenas e nenos, no plan de estudos ordinario e obrigatorio.

9. Eliminación da custodia compartida imposta. Supresión do réxime de visitas e da patria potestade sobre menores aos maltratadores condenados.

Un maltratador ou un abusador sexual nunca pode ser un bo pai. A falta de formación en xénero provoca violencia institucional, amparada en informes de sicólogos que aducen o anticientífico SAP (síndrome de alienación parental) para privar de gardas e custodias a nais ou manter as visitas de maltratadores.

A plataforma feminista galega por unha sociedade libre e sen violencias machistas!