Na Xunta sabían antes desta sentenza que a RISGA, 400 € de media ao mes, non abonda para cubrir as necesidades básicas. Como xa o sabían, na Consellería de Política Social que dirixe José Manuel Rey Varela, non van cumprir esta sentenza.
E non o din no ODS Coia porque xa de sobra sabemos como actúan as institucións cando de destinar fondos públicos (de todas) a necesidades sociais en forma de pequenas esmolas se trata (moi distinto, ao xeito de tratar a grandes empresas con grandes subvencións, para as que non teñen tantos reparos, nin poñen tantas trabas); senón que o din eles! Por iso seguirán dando 6 meses de prazo ás novas perceptoras de RISGA que vivan en domicilios nos que haxa outra perceptora, para mudarse de domicilio. E con esta chulería na súa resposta, fican tranquilas e redimidas as súas conciencias!
No ODS Coia supoñen que Feijoó ou Rey Varela non explicarán nos medios as verdadeiras razóns deste incumprimento, que segundo persoal da Xunta non teñen orde de cumprir até que aproben o decreto que desenvolva a lei de 2013. Un decreto que, segundo fixaba dita lei, tiña que estar publicado en xuño do 2014. Polo momento a data de publicación é descoñecida. En todo caso, sairá moi reseso xa que levamos anos padecendo a indefensión e a vulneración coa que a consellería resolve os ocos da lei, completados a golpe de opacas instrucións, e interpretacións restritivas.
Existe un principio do dereito que se lle espeta dende as administracións á cidadanía o cal di “que a ignorancia da lei non exime do seu cumprimento”. Nos debemos cumprir, mentres eles ignoran o prazo fixado pola lei para elaborar e aprobar o decreto. Concluen pois, que non hai decreto porque non lles peta. Non hai decreto "xa que poñelo en marcha obrigaríalles a desenvolver os apartados máis beneficiosos da lei para nós". Non hai decreto posto que cos preto de 50 millóns de orzamento para 2017 terían que eliminar perceptoras ou ampliar a partida. Non hai decreto porque a RISGA está pensada para que as “usuarias” dos servizos sociais fiquemos asustadas e soas na miseria.
Pero igual que Lucía, que xuntou forzas para pelexar e gañar nun xulgado, hai moitas que non aceptamos as súas intencións e procuramos saídas colectivas á “mala vida” que nos presentan como única. Como veñen facendo, denunciaremos as súas políticas miserentas como é a RISGA e esxirán dereitos como a Renda Básica das iguais e moito máis.
Por iso no ODS Coia continuarán a buscar información para socializala. Por iso tecerán relacións e alianzas con aquelas profesionais e persoas que loiten polos dereitos de todas. Por iso denunciarán as violencias que padecen e tamén criticarán aqueles discursos de criminalización das empobrecidas. Por iso defenderán que as necesidades básicas non se tocan e que esiximos a repartición da riqueza.